مهدی جان... !

ما مسیر زندگی‌امان را با تو طی کرده ایم

به خیال اینکه توشه‌ای قابل عرضه را داریم،

امانگاه به جیب‌هایمان کردیم

و دیدیم هیچ نداریم، خالیه خالیست!

مولا جان... !

ما رو به مقصد، می رسونی؟!

یا همین جا وسط این بیابان سردرگمی، پیاده‌ مان می کنی؟!